சரணாகதி தத்துவம்

சரணாகதி தத்துவத்தை

தனது100 அபிராமி அந்தாதி பாடல்களிலும் வெவ்வேறு விதமாக கூறுகிறார் அபிராமி பட்டர்.

அதை தான் சங்கர பகவத்பாதாள் தனது 90வது ஸ்லோகத்தில் கூறியுள்ளார்.

சௌந்தர்ய லஹரியின் 90வது ஸ்லோகம்,

 "நிமஜ்ஜன் மஜ்ஜீவஃ கரணசரண்: ஷட்சரண்ஸதாம்".

 இதன் பொருள், 

"தாயே! இந்த என்னுடைய மனம், உடல், மற்றும் புலன்கள், ஆகியவை எப்போதும் உன் பாத கமலங்களைச் சுற்றிவரும் வண்டுகளாக இருக்க வேண்டும்" என்பதாகும்.

அதன் 90வது ஸ்லோகம், 

மனிதனின் மனம், புலன்கள் ஆகியவற்றின் செயல்பாடுகளை அம்பிகையின் பாதங்களில் சரணடையச் செய்வதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துகிறது. 

இந்த ஸ்லோகத்தின் பொருள்: 

நிமஜ்ஜன்: 

மூழ்கிவிடுவது, ஈடுபடுவது

மஜ்ஜீவ: 

என்னுடைய உயிர், மனம்

கரண சரண்: புலன்கள் மற்றும் பாதங்கள்

ஷட்சரண்ஸதாம்: 

ஆறு கால்களை உடைய வண்டுகள். இது இங்கு அம்பிகையின் பாதங்களைச் சுற்றி வரும் வண்டுகளைக் குறிக்கிறது.

இந்த ஸ்லோகத்தில், அம்பிகையின் பாதங்களைத் தன் மனதாலும், புலன்களாலும் விடாமல் பற்றிக் கொள்ளும் பக்தனின் நிலை கூறப்படுகிறது.

அவன் அருளால் அவன் தால் வணங்கி.

அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி" என்பது ஒரு சைவத் திருவாக்கியம். 

இதன் பொருள் "இறைவனின் அருளால் தான் அவனது திருவடிகளை வணங்க முடியும்" என்பதாகும். 

இது இறைவனின் கருணையையும், மனிதனின் இயலாமையையும், இறைவனைச் சரணடைவதன் அவசியத்தையும் குறிக்கிறது.

விளக்கம்:

அவன் அருளாலே:

இறைவனின் கருணையினால், அருளினால்.

அவன் தாள் வணங்கி:

அவனது திருவடிகளை வணங்குதல்.

கருத்து:

மனிதன் தனது முயற்சியால் இறைவனை அடைய முடியாது, இறைவனின் கருணை இருந்தால் மட்டுமே அவனை அடைய முடியும். 

இந்த வாக்கியம் மாணிக்கவாசகர் எழுதிய திருவாசகத்தில் உள்ள சிவபுராணத்தில் இடம்பெற்றுள்ளது. இது இறைவனை அடைய, அவனது திருவடிகளை வணங்க, அவனது அருளே பிரதானம் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. 

இது சைவ சமயத்தில் ஒரு முக்கியமான கருத்தாகும். ஒவ்வொருவரும் இறைவனின் அருளைப் பெற வேண்டும் என்பதே இதன் முக்கிய நோக்கமாகும்.